In mei het weer zover: het Eurovisie Songfestival! De 67ste editie van het EK Zingen vindt plaats in het Britse Liverpool. Eigenlijk had Oekraïne het festival moeten huisvesten, maar dat bleek door de voortdurende oorlog geen optie. Het Verenigd Koninkrijk, dat na een lange periode van malaise dit jaar ineens als tweede eindigt, mag daarom voor het eerst in 25 jaar het songfestival organiseren. De komende maanden zullen de diverse deelnemende hun inzendingen presenteren. Wij laten ze hier stuk voor stuk de revue laten passeren en vinden er wat van.

Door Jeroen Bootsman – Estland debuteerde in 1994 wat aarzelend op het songfestival. Meer dan twee schamele puntjes, goed voor een 24ste plaats, zat er toen niet in. Het land moest door dat povere resultaat gedwongen een jaartje overslaan, maar keerde in 1996 overtuigend terug met een vijfde plaats. Dat vormde de opmaat tot zes noteringen bij de eerste tien in de jaren erna. Zangeres Ines gold in 2000 lange tijd als favoriet voor de eindzege met haar popsong Once in a lifetime. Ze werd uiteindelijk vierde.

Ines’ toenmalige partner Tanel Padar, die ook in haar achtergrondkoor zong, stond een jaar later zelf op het eerste plan toen hij samen met de van Aruba afkomstige Dave Benton een duo vormde. Met het aanstekelijke Everybody haalde Estland in 2001 de eerste en tot nog toe enige zege binnen. Zangeres Michelle sprokkelde in datzelfde jaar voor Nederland welgeteld zestien punten bij elkaar. Teleurgestelde Eurovisiefans troostten zichzelf in de wetenschap dat Dave Benton toch maar mooi uit het Koninkrijk der Nederlanden afkomstig is.

Na deze overwinning ging het snel bergafwaarts met Estland. Het jaar daarop weliswaar nog een derde plaats, maar in 2003 slechts 21ste. Vervolgens miste het land vijf jaar op rij de finale, om in 2009 als zesde te eindigen. Sindsdien zijn de resultaten wisselend.

De tekst gaat hieronder verder.

Estland

Alika – Bridges

De Nederlandse producer Wouter Hardy is voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor het succes van Arcade van Duncan Laurence. Hij ging er niet direct vanuit dat hij nog een keer als songwriter aan het festival zou meedoen, maar toen Zwitserland in 2021 een beroep op hem deed, hapte hij toch toe. De prachtige dramatische ballad Tout l’univers won in Ahoy overtuigend bij de vakjury’s en werd uiteindelijk derde. Driemaal is scheepsrecht zal Hardy gedacht hebben, want ook dit jaar is hij weer van de partij. Bridges is van typische Hardy-snit: stijlvol, goed geproduceerd, niet vrij van enig bombasme, maar perfect gedoseerd en wel vrij van zoetsappigheid. De concurrentie is groot, maar zangeres Alika – winnares van de Estse versie van Idols - verdient zonder meer een fraaie eindklassering.